آکروسینوزیس (Acrocyanosis)

آکروسینوزیس به تغییر رنگ آبی پایدار در انتهای اندام‌ها گفته می‌شود که در دماهای سرد تشدید می‌شود. این وضعیت به دلیل کاهش داکسی‌هموگلوبین (deoxyhemoglobin) در عروق محیطی ایجاد می‌شود و ممکن است اولیه (با علت ناشناخته) یا ثانویه (به دلیل بیماری زمینه‌ای) باشد.

آکروسینوزیس اولیه

آکروسینوزیس اولیه بدون علامت است، به‌طور متقارن انگشتان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با افزایش مرگ‌ومیر یا بیماری همراه نیست. این حالت اغلب در بیماران در دهه‌های بیست و سی زندگی دیده می‌شود و در بسیاری از زنان پس از یائسگی به‌طور کامل برطرف می‌شود. تغییر رنگ سیانوتیک (cyanotic discoloration) در آکروسینوزیس اولیه به دلیل اسپاسم عروق در آرتریول‌های پوستی است. آب و هوای سرد، شغل‌های بیرونی و شاخص توده بدنی پایین از عوامل خطر برای توسعه آکروسینوزیس هستند.

آکروسینوزیس ثانویه

آکروسینوزیس ثانویه می‌تواند متقارن یا نامتقارن باشد و گاهی با درد و نکروز اندام‌های مبتلا همراه است. برخلاف آکروسینوزیس اولیه، آکروسینوزیس ثانویه ناشی از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای است. این حالت با بسیاری از علل، از جمله بیماری‌های بافت همبند، بیماری بورگر (Buerger's disease)، سکته مغزی، عفونت قلبی (myocardial infection)، بیماری‌های ریوی که باعث هیپوکسی می‌شوند، اختلالات خوردن، اختلالات خونی، نئوپلاسم‌ها، مواجهه با داروها، بیماری‌های ژنتیکی، آسیب‌های نخاعی و عفونت‌ها مرتبط است.